صوت؛ عهد دیرینه

خدایا!در آغاز زندگی، دوستی داشتم که شلوغی زندگی و شغال های شیطانی آنرا از من ربودند.

من هرگاه به ورطه گناه و خطا می افتم، حسرت و اندوه  نادیده گرفتن آن دوست دیرینه را می خورم. دشمنی ها، خودپسندی ها، وسوسه های شیطانی و… مرا از تعهد دیرینه ام به” فطرت” خداجویم دور کرده است.

نفْس من نفَس هایم را به سمت دیگری کشاندند. خروش قالوا بلای من با انواع دلبستگی های دنیوی به خاموشی گراییده است.

کمکم کن تا به سوی تو بازآیم بلکه از عهده قالوا بلی برآیم. من آن عشق قدیمی، آن فطرت کودکی، آن صفای درونی را دوست دارم.

مرا به یار قدیمی ام برسان(برداشتی از قرآن: آل عمران، آیه ۱۷۲).